บทที่ 342

ไอความร้อนลอยอวลออกมาจากห้องน้ำขณะที่ไอแวนก้าวออกมา—เส้นผมของเขาเปียกชื้นเป็นเงางาม เขาชะงักเมื่อเห็นเคลันนั่งอยู่บนขอบเตียง ไหล่ห่อ ดวงตาหม่นหมอง

“เป็นอะไรไป” ไอแวนถาม น้ำเสียงเย็นชาแต่แฝงความสงสัย

เคลันกะพริบตา เก็บงำความรู้สึกนั้นไว้ “เปล่า ข้าหิว”

มุมปากของไอแวนยกขึ้น “เจ้าหมาโง่”

เคลันเค้นยิ้มต...